Geluksmoment...

 Het weiland in de winter

Foto voorjaar; links is Trudy met (Carline) "Cathy" het nestzusje van Saartje (Charlotte)

Het weiland zie je rechts op de foto. Aan het einde van deze straat bij de hoge dennenbomen kun je erop.

Ben net terug van het wandelen met de 2 kleine mannetjes. Loop even mee: we zijn bij ons de straat uitgegaan dan naar links aan het einde heb je een bosje waar voorheen een gestampt paadje doorheen liep (van mij!) nu is het helemaal begroeid dus volgende x een snoeischaar mee. Hier begint ons avontuur. Als je door die bosjes struint met twee totaal niet bange teckelpups aan een lijntje kom je aan de rand v/h weiland wat naast het park ligt. Je klimt met een been over het hekwerk met twee pups elk onder een arm vanwege de brandnetels en zet ze even neer om je ene been er zonder te vallen overheen te gooien. Je pakt ze weer op, vanwege de brandnetels, en zet ze verderop in het gras weer neer. Je maakt de riem los en wat leuk ze hobbelen nog gewoon achter je aan al snuffelend. We lopen een stukje en gaan dan naar de oever v/d Groote Vliet. Maar dat is leuk, grote stukken puin i/h water dus de bodem zien ze, het lijkt wel of ze erin willen! Sterker nog ze staan al op de stenen. Lekker dat water! Nee doe dat maar niet daar is het toch even te koud voor! Kom we gaan weer terug. Ja maar nog even niet het is hier zo interessant, lekker blubberig en a/d overkant rennen paarden. Uiteindelijk toch maar naar mij toe, eerst Casper dan Tommie en daar worden ze uitbundig voor geprezen, de staartjes gaan als windmolentjes heen en weer, wat leuk als ze zo blij is! Tommie heeft de echte teckelmentaliteit: Oostindisch doof. Casper is meer op mij gericht wat fijn is want hij blijft nog een poosje. Maar Casper heeft weer de neiging om op de terugweg demonstratief midden op straat te gaan liggen. Terug? Ikke niet, gaan jullie maar ik blijf hier liggen. Uiteindelijk pak ik hem maar weer op en draag em een stukje de straat door. Natuurlijk nadat we hetzelfde ritueel met de bosjes en het prikkeldraad en de brandnetels wederom meegemaakt hebben... wat een avontuur voor die twee. En voor mij? Simpelweg een GELUKSMOMENT